Po powstaniu styczniowym w zaborze rosyjskim nasilił się tajny polski ruch szkolny, który zmusił władze carskie do organizowania wiejskiego szkolnictwa. Jego głównym celem była rusyfikacja Polaków. 12 lutego (25 lutego) 1898 roku gminy wiejskie Guberni Radomskiej otrzymały od Naczelnika Radomskiej Gubernialnej Dyrekcji Szkolnej pismo informujące o możliwości zorganizowania dwóch szkół. Władzę carskie deklarowały pomoc w ich utrzymaniu. W dniu 26 lutego (11 marca) 1898 roku odbyło się w gminie zebranie samorządów z udziałem mieszkańców. Na 433 dorosłych mieszkańców przybyło 299 osób. Zebrani zdecydowali o utworzeniu szkół w Zarzeczu i w Bronowicach.
Brak odpowiedniego budynku zmusiły władze gminy do podjęcia decyzji o budowie szkoły w Zarzeczu. W budynku obok sal lekcyjnych miały się znajdować mieszkania dla nauczycieli.
Ponieważ w Zarzeczu nie było odpowiedniej działki, postanowiono pozyskać ją od kolonisty niemieckiego w drodze zamiany na odpowiednią działkę szkolną w Sosnowie. Problemy z zamianą skłoniły Naczelnika Szkolnej Dyrekcji w Radomiu do wyrażenia zgody na zakup placu za sumę 300 rubli od Szczepana Kurmana lub Jana Kulczyckiego. Z zachowanej korespondencji między gminą Góra Puławska, a władzami gubernialnymi wynika, że transakcja ta nie doszła do skutku. Wyżej wymienieni gospodarze za działki zażądali zbyt wiele. W zaistniałej sytuacji wójt gminy zdecydował się na wynajęcie pomieszczeń. Odpowiednie sale wydzierżawiono od Szczepana Kurmana. Opłata wyniosła 75 rubli za rok, a pieniądze pochodziły z dzierżaw arend szkolnych. Gmina na utrzymanie Szkoły w Zarzeczu dostała 197 rubli i 50 kopiejek. Na podstawie zawiadomienia z dnia 18 września 1899 roku przesłanego do wójta pierwszym nauczycielem w szkole miał być Iwan Blinkiewicz. Z nieznanych przyczyn nie podjął pracy. 14 października 1899 roku stanowisko nauczyciela objął Wilhelm Wróbel z Janowca. W swoim raporcie wysłanym do Naczelnika Radomskiej Szkolnej Dyrekcji informuje o rozpoczęciu zajęć w Zarzeczu dnia 9 listopada 1899 roku. Według kalendarza gregoriańskiego dzień ten odpowiada dacie 22 listopada tegoż roku. Naukę w szkole rozpoczęło 29 uczniów, w tym 6 dziewcząt. Problemy z zakupem placu pod budowę szkoły zakończyły się 2 lipca 1899 roku. W tym dniu podpisane zostały dokumenty stwierdzające kupno działki od kolonisty niemieckiego Ludwika Krzemitodorowicza. Budowę szkoły rozpoczęto w 1900 roku. Prace budowlane postępowały szybko i prawdopodobnie w 1901 roku lekcje odbywały się już w nowym budynku. Dzieci w szkole przybywało, 4 grudnia 1899 roku do szkoły uczęszczało już 85 uczniów, a w 1900 roku było ich 142. Pochodzili oni z Zarzecza, okolic i z Góry Puławskiej. Pensja nauczyciela wynosiła 250 rubli rocznie. W październiku 1905 roku wybuchł strajk. Uczniowie drugiego oddziału odmówili nauki w języku rosyjskim. Domagali się nauczania w języku polskim i z polskich podręczników. W dniu pierwszego listopada do szkoły przyszło 86 uczniów. Nauczyciel poinformował ich, że może prowadzić lekcje tylko w języku rosyjskim. Słysząc to, wszyscy uczniowie oddziału drugiego, siedmiu uczniów oddziału pierwszego i jeden uczeń oddziału trzeciego opuścili szkołę. Przekazując swoim przełożonym informację o strajku, nauczyciel stwierdzał, że również rodzice popierają żądania dzieci. Strajk szkolny skończył się pod koniec listopada tegoż roku.
W pierwszych latach istnienia szkoły (do roku 1914) pracowało w niej siedmiu nauczycieli. Szkoła prowadziła również działalność oświatowa skierowaną do dorosłych mieszkańców, np. wygłaszano pogadanki o tematyce zdrowotnej i organizowano kursy rolnicze.
W czasie I wojny światowej szkoła była nieczynna. Ponownie rozpoczęła swoją działalność już jako szkoła polska czteroklasowa (w niektórych okresach pięcioklasowa). Pierwszą nauczycielką była Izabela Krasicka pochodząca z byłego zaboru austriackiego. Pełna nazwa szkoły to Publiczna Szkoła Powszechna im. Bartosza Głowackiego, bohatera chłopskiego z czasów powstania kościuszkowskiego (brak informacji o roku, w którym szkole nadano imię).
W czasie II wojny światowej szkoła nie przerywała swojej działalności. W czasie działań wojennych zniszczeniu uległ budynek Urzędu Gminy w Górze Puławskiej. Od jesieni 1939 roku do lipca 1944 roku władze gminne w budynku szkolnym miały swoją siedzibę, w dwóch salach.
W tym samym czasie jedno pomieszczenie zajmował sklep spożywczy Spółdzielni „Społem”. Podczas działań wojennych prowadzonych na przyczółku puławskim (od lipca 1944 do stycznia 1945 roku) zniszczony został budynek szkolny. Na krótki czas szkoła zawiesiła swoją działalność. Zajęcia wznowiono jesienią 1946 roku. Lekcje odbywały się w budynku wynajętym od Józefa Grodzickiego. Olbrzymie zniszczenia i wielka bieda nie przeszkodziła mieszkańcom w ponoszeniu kosztów wynajmu lokalu Ludność Zarzecza sama wynajęła i opłacała nauczyciela Stanisława Grzebalskiego. Dopiero w styczniu 1947 roku Inspektorat Oświaty w Kozienicach przydzielił nauczyciela Bolesława Soczyńskiego. W roku 1947 na potrzeby szkoły wzniesiono drewniany barak poniemiecki. Kierownikiem został Adam Makuch. W latach 1949-1980 kierownikiem, a następnie dyrektorem szkoły był Józef Janusz. W roku szkolnym 1949/50 zorganizował pełną siedmioklasową szkołę oraz podjął działanie mające na celu zbudowanie nowego budynku szkolnego. Szanse na zrealizowanie tych planów pojawiły się w 1958 roku. W roku 1972 działkę pod budowę odstąpiła Zofia Janusz. W drodze rekompensaty otrzymała starą działkę szkolną. Droga dojazdowa została kupiona od Zbigniewa Grzybowskiego. Pieniądze pochodziły z Komitetu Rodzicielskiego. Przystąpiono w czynie społecznym do budowy. Prace rozpoczęto w dniu 20 października 1958 roku, korzystając z pomocy ówczesnego wiceprzewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie Jana Kisielewicza i Lubelskiego Przedsiębiorstwa Miejskiego w Lublinie. Nadzór nad pracami budowlanymi sprawował oddelegowany z LPBM inżynier Porowski, który fachowymi radami wspierał kierownika szkoły. Początkowo budynek miał być parterowy.
Po wielu staraniach uzyskano aprobatę władz oświatowych i administracyjnych na wybudowanie szkoły piętrowej. Szczególną uwagę zwrócić należy na zaangażowanie społeczności lokalnej. W chwili rozpoczęcia prac Komitet Rodzicielski Szkoły posiadał 400 zł., a ogólny wkład mieszkańców okręgu szkolnego wyniósł 320 tysięcy złotych. Był to najwyższy wkład społeczny w budowę szkoły na terenie byłego powiatu puławskiego. Szkołę jako „Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego nr 432” otwarto w dniu 1 września 1962 roku. Na tablicy pamiątkowej umieszczona została data oddania 26 sierpnia 1962 roku.
13 października 1963 roku odbyła się uroczystość nadania szkole imienia Ludowego Wojska Polskiego. W ten sposób doceniono pomoc Jednostki Wojskowej w Puławach przy budowie szkoły. Żołnierze służyli pomocą między innymi przy zbiórce pieniężnej i transporcie materiałów budowlanych. Dla upamiętnienia uroczystości zostały wmurowane dwie tablice pamiątkowe z piaskowca wewnątrz budynku szkolnego.
Rok szkolny 1966/67 przyniósł zmiany, naukę przedłużono o jeden rok i od tej pory realizowano program ośmioklasowej szkoły podstawowej.
Od roku 1974 rozpoczęła działalność Szkoła w Pachnowoli, stając się filią Szkoły w Zarzeczu. Do obwodu Szkoły w Zarzeczu należą wioski: Zarzecze, Sosnów, Janów, Dobrosławów, Kochanów, Pachnowola, Anielin i część Kajetanowa. Do naszej szkoły uczęszczają dzieci z poza obwodu szkolnego z następujących wiosek: Kolonia Oblasy, Piskorów, Kuroszów, Pająków, Polesie, Florianów i Wólka Łagowska. Po wielu latach pracy 1 marca 1980 roku na emeryturę odszedł Józef Janusz, a do końca roku obowiązki dyrektora przejęła Adela Zawadzka. Od 1 września 1980 roku dyrektorem został mgr Eugeniusz Żak, wcześniej dyrektor szkoły w Opatkowicach. W latach 1981-1982 dokonał rozbudowy szkoły. Dobudowano szatnie, pomieszczenie na bibliotekę i jedną salę lekcyjną. Od 1 września 1985 roku dyrektorem szkoły został mgr Wojciech Dzwonkowski. W dniu 6 czerwca 1990 roku odbyła się uroczystość oddania „Obelisku-pomnika” wzniesionego na placu szkolnym dla uczczenia pamięci nauczycieli Szkoły w Zarzeczu zamordowanych przez niemiecki hitleryzm i sowiecki stalinizm w czasie II wojny światowej. Byli to: Roman Nolberek i Stanisław Gębka, zamordowani w obozie hitlerowskim Matchausen 4 czerwca 1942 roku.
W Katyniu zginął Stanisław Fabisiewcz w 1940 roku. „Pomnik-obelisk” powstał z inicjatywy i według projektu Eugeniusza Żaka, który był również wykonawcą.
W sierpniu 1997 roku z inicjatywy pana Zygmunta Nolberka, księdza kanonika Józefa Jarosza za zgodą pana Eugeniusza Żaka pomnik został przebudowany i ogrodzony. Postawiono krzyż i wmurowana została tablica pamiątkowa ofiarowana, a następnie odsłonięta przez panią Genowefę Gębka i pana Zygmunta Nolberka. Znaczny udział przy budowie tego pomnika wniosła Zawodowa Straż Pożarna w Puławach. Na uroczystość odsłonięcia tablicy przybył starszy wizytator pan Jan Falkowski, władze Gminy Puławy z wójtem panem Henrykiem Pawłowskim oraz cała społeczność szkolna.
1 września 1991roku dyrektorem szkoły został mgr Andrzej Chabora, były jej uczeń. W latach 90-tych dokonano wielu zmian w szkole. Utwardzono drogę dojazdową do szkoły, plac szkolny oraz boisko do gier zespołowych. Szkołę podłączono do wodociągu gminnego. Wykonano czynem społecznym Rady Rodziców nowe ogrodzenie wokół szkoły. Utworzono pracownię informatyczną. Przeprowadzono modernizację kotłowni szkolnej w Zarzeczu i Pachnowoli. Uczniowie naszej szkoły biorą udział w konkursach przedmiotowych na etapie rejonowym. Całorocznie liczna grupa uczniów szkoły bierze udział w międzynarodowym konkursie matematycznym „Kangur”. Czołowe miejsca z nagrodami osiągnęli m.in.: Robert Rogala, Rafał Narożnik, Paweł Krawczyk. Szkoła bierze udział w różnych konkursach ekologicznych. W 1995 roku w konkursie ekologicznym organizowanym przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska szkoła zajęła 1 miejsce w województwie.
Od 1 września roku szkolnego 1999/2000 w Zarzeczu zaczęło funkcjonować obok sześcioklasowej szkoły podstawowej gimnazjum. Dyrektorem Publicznego Gimnazjum w Zarzeczu został mgr Wojciech Dzwonkowski. Uroczyste otwarcie tej szkoły odbyło się 14.10.1999 roku i rozpoczęto nabożeństwem celebrowanym na placu szkolnym przez proboszcza parafii Zarzecze księdza kanonika Józefa Jarosza oraz przy udziale władz gminy (z-ca wójta Marek Muszyński), pani dyrektor Szkoły Podstawowej w Leokadiowie Danuty Wójcik, miejscowych władz szkolnych, młodzieży szkolnej i rodziców. W chwili obecnej gimnazjum liczy cztery klasy: dwie pierwsze i dwie drugie. Pan Dyrektor Wojciech Dzwonkowski dużą wagę przykłada do rozwoju samorządności wśród uczniów.
W gimnazjum prężnie działa Samorząd Uczniowski, który zajmuje się organizowaniem różnego typu imprez kulturalnych, takich jak np. obchody święta Wiosny, dnia Świętego Walentego, spotkań z ciekawymi ludźmi (reżyserem filmu „Przygody dobrego wojaka Szwejka”), dyskotek i innych. Rada SU opracowała również i prowadzi konkurs na najlepszą klasę w szkole, w którym to konkursie rywalizują wszystkie zespoły klasowe gimnazjum. Tradycją stało się już organizowanie w gimnazjum Konkursu Wiedzy o Biblii. Rok temu był to konkurs szkolny, natomiast w bieżącym roku do wzięcia udziału w rywalizacji zostali zaproszeni uczniowie z Puław i z terenu naszej gminy. Zespół młodych recytatorów z gimnazjum nawiązał współpracę z Wojewódzkim Domem Kultury w Lublinie i uczestniczył w recytatorskich zajęciach warsztatowych w Kazimierzu Dolnym i brał udział w spotkaniu z poetą ks. Janem Twardowskim. Corocznie dzieci i młodzież naszej szkoły pod opieką pani katechetki przygotowują piękne inscenizacje z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy.
Uczniowie chętnie biorą udział w różnych konkursach przedmiotowych (np. matematycznych, krasomówczych), zawodach sportowych, konkursach recytatorskich, konkursach o bezpieczeństwie ruchu drogowego i innych. Uczniowie poszerzają również wiedzę o swojej małej ojczyźnie – swoim regionie.
W naszej szkole dzieci i młodzież mają możliwość rozwijania swoich zainteresowania na dodatkowych zajęciach w pracowni komputerowej, pracując w zespole muzycznym, uczestnicząc w zajęciach kółka plastycznego, doskonaląc recytacje poezji, jak również jeszcze rok temu redagując gazetkę szkolną „PAŁA, GAŁA, GLON” i „SZCZĘŚLIWA 13”.
16 lutego 2001 roku Rada Gminy podjęła uchwałę o likwidacji Szkoły w Pachnowoli ze względu na małą liczbę uczniów.