Nasz patron

Wojciech Bartosz Głowacki to polski chłop, kosynier w czasie insurekcji kościuszkowskiej, chorąży grenadierów krakowskich.
Postać tego patrioty stanowi przykład budzenia się świadomości narodowej najniższych warstw społecznych.
Urodził się w 1758 r. w Zakrzowie lub Rzędowicach. W 1783 roku ożenił się z Jadwigą Czernikową z którą miał trzy córki: Helenę, Justynę i Cecylię.
Według świadectw żył bardzo ubogo i dopiero po insurekcji jego stan materialny nieznacznie się poprawił.
Na mocy uchwały Komisji Porządkowej z 25 marca 1794 roku został powołany do wojska.
Zasłynął szczególnie w bitwie pod Racławicami gdzie wraz z oddziałem chłopów uzbrojonych w kosy nadziane na sztorc zdobył baterię armat wojsk rosyjskich.
Pierwszą armatę Głowacki zdobył samodzielnie – jako pierwszy dotarł do rosyjskiej artylerii i czapką zgasił lont nieprzyjacielskiego działa.  Za ten bohaterski czyn, jak również za zachęcanie chłopów do walki i niezwykłą odwagę został przez naczelnika powstania Tadeusza Kościuszkę mianowany chorążym. 
Awans na oficera spowodował zmianę chłopskiego nazwiska z Bartosz na Głowacki. Dzięki temu Wojciech otrzymał w dziedziczne posiadanie swoją zagrodę oraz został zwolniony z pańszczyzny.
W trakcie bitwy pod Szczekocinami 6 czerwca 1794 roku, Głowacki został ciężko ranny i zmarł.
Jego szczątki zostały pochowane w Kielcach koło kościoła katedralnego.

źródło: Internet
opracowała Anna Zgodzińska